Güneşli ve ılık bir pazar sabahından günaydın herkese… İki gündür gökyüzü bulutluydu. Ruhum çiçek açtı bugün sabah güneşi ile. Her zamanki gibi erkenden uyandım. Pazar da olsa değişmiyor durum:) Biraz kitap okudum. Şimdi akustik enstrümantal müzik dinliyorum bunları yazarken. Bu haftayı çok fazla sevdim. Çok çalıştım, spor yaptım, sevdiklerimle görüştüm,…

Giderek azalıyorum. Gidenler oluyor, vazgeçtiklerim.. artık görüşmek istemediklerim.. vadesi dolmuş arkadaşlıklarla vedalaşıyorum. Bunların hepsi beni kendime daha çok yaklaştırıyor günden güne.. Değmeyen insanlar için ne çok fedakarlık yapmışım kendimden, ne çok yormuşum kendimi. Üzmüşüm gereksiz yere. Sıkmışım canımı, kafaya çok takmışım. Artık yeniden kendime, benliğime özüme dönüyorum. Müthiş bir farkındalık…

Evime ormandan yürüyerek geliyorum son 3 gündür. En son hazırladığım playlisti açıp yavaş yavaş yürüyorum eve. Bugünkü yazımı ormanda yazıyorum. Banka oturdum, doğayı yeşili izledim biraz. Bugün bir şey daha öğrendim. Kimseden bir şey talep etmemeyi. Ben çok kendimden ödün veriyormuşum.. Bugün farkettim. Biri benden bir şey istediğinde var gücümle…

Eski defterlerime kısacık bir göz attım bu sabah. Geçen sene günlüğüme yazdığım bir yazıyı okudum… Paylaşmak istiyorum sizlerle.. 29 Aralık 2022 Bugün tekrar yeşerdi içimde saklanan umudum. Her gün yeni bir hikaye, yeni bir başlangıç. İnsanı hayatta tutan şey umut.. Şükürler olsum. Dün varoluş sebebimi düşünürken umudumu yitirdiğimi sandım fakat…

Karar verdim. Hiç kapatmayacağım sen kapısını. Araladım biraz gökyüzünde perdeyi. İlham oldu bana okuduklarım. Cesaret verdi sakin ve meraklı bakışların. Bu gelen ilk savaş değildi. Hiç saymadım.. Ruhumun ışıldadığını hissediyorum seni düşündüğümde. Seni bilmek, seni konuşmak saatlerce.. hiç tanımadan sevebilir mi insan? Hakkında hiç bir şey bilmeden sanki yıllardır varmış…

Yalnızlığımı seviyorum. Evet kimse ile paylaşamıyorum uzun süredir… Tek başınalık, kalabalık içinde yalnızlık sanki güç veriyor bana. Tuhaf bir şekilde iyi geliyor ruhuma. Kendimle çok iyi anlaşıyorum:)) Bugun pazar. Şuan saat 17:52. Çayım, defterim kalemim benimle yine. Tek başıma oturuyorum en sevdiğim cafede. Hava ılık ve gökyüzüne bakıyorum… Nefes alıyorum.…

An’da kalabiliyorum yazarken. Kafam sakinleşiyor… ne yazıyorsun derseniz eğer; günlük tutuyorum genellikle. An’ı kaydediyorum defterlerime. Şu an mesela; çocukları izliyorum. Masum, eğlenceli ve oyuncu hallerini izlemek çok iyi geliyor bana.. Gülümsüyorum. Gökyüzüne bakıyorum. Hayaller kuruyorum müzik dinlerken. Merdiven hayal ediyorum. Gökyüzüne doğru uzatıp birer birer çıkıyorum basamakları. Sonra çocukken olduğu…

Hayat bu.. belli olmaz..  Bir gun kagittan gemiler gercek olur.. maviye dogru uzanir.. gunbatimini birlikte yasariz..  Sen benim en uzun hayalim.. kabul olmus duam.. yildiz kayarken tuttugum dilek.. en guzel yarinimsin.